Դպրոցում կամ տանը սովորելիս դու ստանում ես նոր գիտելիքներ, որոնք օգնում են քեզ հասկանալ աշխարհը և լուծել տարբեր խնդիրներ։ Օրինակ, մաթեմատիկան սովորելով՝ դու կարող ես հաշվել քաղցրավենիքների քանակը, իսկ գիտությունն ուսումնասիրելով՝ կարող ես իմանալ, թե ինչպես են ծառերն աճում։

Աստվածաշունչը մեզ սովորեցնում է, որ կարելի է լինել ուրախ նույնիսկ կյանքի ամենաբարդ իրավիճակներում, և այդ ուրախությունն Աստված է տալիս։ Այն ժամանակավոր ուրախություն չէ, ինչպես, օրինակ, պաղպաղակի պատճառած ուրախությունը, որն ավարտվում է դրա հետ միասին:

«Իսկապես այս մարդն արդար Էր»,- Հովհաննեսի ավետարանում տեսնում ենք հարյուրապետի արձագանքը։

Իսկ ի՞նչ ես կարծում՝ մեր արարքները կարո՞ղ են ուրախություն կամ տխրություն պատճառել Աստծուն։

Վերջին մի քանի տարիներին տեսնում ենք, թե ինչպես է աշխարհն ալեկոծվում՝ երկրաշարժեր, պատերազմներ․․․

Մեզ շրջապատող աշխարհն օր օրի փոխվում է։ Այն, ինչը ժամանակակից և նորաձև էր մի քանի ամիս առաջ, այսօր արդեն կորցրել է իր այդ դերը։